Ik heb er lang omheen gedraaid maar het moet er maar eens van komen: een stuk over winkelcentrum Oostpoort. U, lezer, zult zich afvragen: waarom heeft u zo lang gewacht met een stuk over Oostpoort, wat is daar zo moeilijk aan? In dit geval kan ik het beste antwoorden met een citaat van de Engelse schrijver Douglas Adams: ‘It can hardly be a coincidence that no language on earth has ever produced the expression, “As pretty as an airport”.’ Vul het woord ‘winkelcentrum’ in op de plek van van ‘airport’ en u begrijpt wat ik bedoel.
Toch heb ik een zwak voor Oostpoort. Dit komt omdat mijn beide dochters vanaf het moment dat ze zelfstandig mochten fietsen er af en toe tussenuit knijpen om te shoppenin Oostpoort. Tijdens het shoppen worden selfies getwitterd waarop ze poseren met bagels en frappucino’s waarna ze stralend terugkomen met een nieuwe bikini of weer een capuchontrui. Mijn dochters gaan dus met plezier naar Oostpoort. Ter voorbereiding op dit stuk fiets ik op een heldere morgen stapvoets door Oostpoort. A crisp summer morningzeggen ze dan in de Angelsaksiche literatuur. De winkels zijn nog dicht, schoonmakers hebben net daarvoor de rustieke straatkeitjes schoongespoten. Als ik tussen mijn oogharen door kijk, kan ik mij in een pittoresk Engels plattelandsstadje wanen.
Zo moet architect Sjoerd Soeters het bedacht hebben. Gebogen straatjes, klassieke gevelopbouw. Hier en daar een zuiltje en een timpaan. En een verticale geleding in de gevels. Let daarop lezer, een verticale geleding in gevels wordt bereikt door ramen en balkons recht boven elkaar te zetten. Dit in tegenstelling tot het langgerekte horizontale raam, een kenmerk van het vroege modernisme. Een verticale geleding in een gevelwand zorgt er voor dat de passant stil blijft staan en omhoog kijkt, een herkenningspunt heeft. Een langgerekte gevel geeft de passant het gevoel dat hij vooral snel moet doorlopen tot aan het eind van de tunnel.
Dit winkelcentrum voelt veel beter dan winkelcentrum Buikslotermeer, dat moet zelfs ik, als exponent/product van het dogmatisch modernisme van de TU Delft wel toegegeven. Ik denk dat zelfs de architect van winkelcentrum Buikslotermeer dit zal toegeven. Zou Koolhaas het goedkeuren? Daar ben ik echt benieuwd naar. Ik keur het goed.
In dat licht is het wel geestig om te vertellen dat de eerste sollicitatiebrief na mijn afstuderen naar Sjoerd Soeters ging. De strekking van de brief was als volgt: “Geachte heer Soeters, het toeval wil dat ik recht tegenover uw kantoor woon. Het lijkt mij enorm handig als ik bij u aan de slag zou kunnen. Bovendien ben ik erg onder de indruk van uw laatste gebouw in…” Soeters zag hier de humor wel van in en nodigde mij uit voor een gesprek. Helaas niet aangenomen. Ben benieuwd wat er dan van mijn carrière gekomen was.
Vier sterren voor Oostpoort.