In de drie-en-een-half jaar dat ik in Amsterdam-Oost woonde maakte ik meer dan vijftig koffietafels van dichtbij mee. Het kwam omdat ik dagelijks mijn stukjes tikte in café-restaurant Frankendael, naast begraafplaats De Nieuwe Ooster. Als ik alle glaasjes slagroom die je daar bij de koffie krijgt braaf had leeg gelepeld was ik nog forser geworden dan uitbater Maurice. Ik dronk er dagelijks drie dubbele espresso’s en was als een kind zo blij toen ze er op een mooie dag koekjes met een glimmend papiertje erin bij serveerden.
Ach de kleine dingen des levens, als je maar lang genoeg vastroest in een patroon ben je met alle verandering blij.
Ik kan het iedereen aanraden om in dat café herdacht te worden. Beste toespraak(je) dat ik er hoorde: “Pat, het was geen verrassing, maar wel een klap. Je viel van de trap.”
Niemand lachte.
