Uiteindelijk gaat alles ten onder. Ook beton van het hardste soort. Na zestien dagen – in plaats van de beoogde en begrote twee dagen – hakken, bikken, boren en buffelen heeft Jan de betonman met wat extra mannetjes de klus geklaard. De sleuven zijn leeg, de ramen en deuren uitgezaagd.
Nu kan de staalman aan de slag. Hij herstelt de oude deur, omlijst de ramen en maakt een schitterende ‘hangbuis’. Jazeker. En daar ga jij nog veel plezier van hebben, straks als we open zijn.
De staalman werkt even niet ter plekke, maar in zijn werkplaats. Zo is het na die oorverdovende betonfase tijdelijk stil rond het gemaal. Letterlijk. Figuurlijk niet, want wij regelen dingen. Oneindig veel dingen. Aansluitingen bijvoorbeeld. Wel eens een aansluiting aangevraagd voor een bouwterrein aan een straat die officieel nog niet bestaat? Hels.
En ondertussen hebben we een expositie gehouden bij het gemaal: Oevers in ontwikkeling. Al acht jaar volgen we deze streek immers op de voet, ook in beeld. Dat mocht best wel eens geshowd worden.
