Ik ga eerlijk zeggen dat ik een beetje bang ben voor de aankomende winter. Ik ga niet doen alsof ik weet wat voor winter eraan zit te komen, maar ik durf wel op te schrijven dat het ons weer veel te koud zal zijn. Van alle temperaturen die er zijn in het universum vind ik er maar een klein aantal aangenaam. Ongeveer van 20 graden Celsius tot een tiental daar boven. Dit is dan ook precies waarom ik nooit naar een andere planeet zal verhuizen, hoe hip en goedkoop dat ook wordt. Waarschijnlijk niet eens wanneer ik daar een baan, huis en ruimteschip bij mijn telefonieabonnement aangeboden krijg. Ik zou het zooitje meteen op Marktplaats zetten. Verdien ík ook eens een keer wat aan mij telefoonconnectie.
Nee. Ik zit hier goed.
Eigenlijk zit ik hier niet eens écht goed. Maar laten we niet moeilijk doen en ons Nederlandse weer gewoon accepteren. Het wordt weer koud. Ik ben er niet klaar voor. Eerlijk gezegd moet ik er een beetje van huilen. Nog even en we zitten weer in de permanente staat van ijskoude grijsheid. Dan sneeuwt het wat en leven we tijdelijk in een wittige droom tot het begint te dooien en alle viezigheid de sneeuw bruin kleurt. Zin in? Uitglijders, snotpegels en vriesramen? Vast niet. Of hoort u bij die gekke groep mensen die niet kan wachten op ‘De tocht’? Bent u zo iemand die poëtische gevoelens krijgt van bevroren water. Bah. Ik snap het niet. Maar ik ben ook maar een neger. Weet ik nou van de schoonheid van de kou? Nou? Ik zal het u zeggen. Geen ene moer. Gelukkig.
