Ik heb verstand van allerlei zaken. Dit vertel ik u niet om te pochen, ik vertel u dit zodat u weet dat ik niets met domheid heb. Ik heb nog geen ouderwets kwartje over voor een half grammetje onversneden domheid. Ik kan er niet mee omgaan, het is veel te gevaarlijk voor mij. Ik weet niet wat ik zou doen als ik een file terecht zou komen met dat gekke pakje in mijn binnenzak. Laten we het er niet over hebben.
Een veel beter gespreksonderwerp is namelijk mijn kunde. Mijn kunde, die zich openbaart in verscheidene vormen. Altijd ook op cruciale momenten. Ik vertrouw er dus blind op. Ik zou mijn kunde zo honderd euro lenen. Waarschijnlijk zou ik het dubbele bedrag terugkrijgen een week eerder dan de afgesproken dag. Ik mag mijzelf in de handjes knijpen met zo een prachtige, competente kop. U mag mij vergelijken met Guus Geluk, die gekke eend uit Duckstad. Ik zal hem de groeten van u doen tijdens een van onze wekelijkse pokeravonden, wellicht de eerstvolgende keer.
Poker doen we maar een keer per week want ik lees veel. Veel lezen is immers een van de belangrijkste kenmerken van de eigentijdse intellectueel. Een kleurrijk persoon, deze eigentijdse intellectueel. Welbespraakt, verzorgd, een druppeltje excentriciteit en natuurlijk dat torenhoge IQ. Vrouwen bezwijken bij elke stap die ik zet, geloof mij vriend. Elke keer wanneer ik zo een schepsel dan mee uit eten vraag, antwoordt ze met een volmondig ‘ja natúúrlijk!’ en dat vind ik, vanzelfsprekend, heel goed.
