De 69-jarige acteur Peter Faber is altijd in beweging. Letterlijk en figuurlijk. Hij verhuisde onlangs voor de zesde keer op IJburg, wint voortdurend aan zelfkennis en inzicht op relationeel gebied, staat iedere ochtend om kwart voor zeven op om Tibetaanse rek- en strekoefeningen te doen en hij speelt vanaf 12 oktober Don Quichot in de gelijknamige productie van het Nationale Ballet. “Ik heb altijd lust tot actie, dat is mijn talent.”
Eerder speelde je ook al Don Quichot in de musical De man van La Mancha (2009). Zijn de personages gelijk aan elkaar?
“Ja, de rol is alleen anders. Je kunt een tekst uit je hoofd leren, maar dat is alleen vlijt. De teksten moeten in je lijf zakken, ze moeten handen, voeten, een hart en passie krijgen. Zingen moet aangesloten zijn bij je gevoel en bij je acties, anders gaat het niet goed. In het ballet heb ik geen tekst, dus ik zit direct in mijn rol, in mijn lijf.”
Het motto van je stichting Optimist B.V. (bedrijfsworkshops e.a.) ‘Durf te worden wie je bent’ wordt nagevolgd door Don Quichot. Hij is een oude man die gek is op ridderverhalen en die verkleed als ridder op een gammel paard de wereld in trekt op zoek naar avontuur. Is hij nu een held omdat hij zijn ware zelf uitleeft of is het een gek?
“Hij wordt altijd weer gezien als een gek die vecht tegen de windmolens. Dat zijn allemaal clichés. Miguel de Cervantes schreef: ‘En op een dag wierp hij de droef makende last van het gezonde verstand van zich af en werd de onvermoede ridder die hij was.’ Dat vind ik zo’n mooie zin. Don Quichot is literatuur. Hij is een metafoor voor de superidealist. Mensen die bezeten zijn van ideologieën richten altijd ellende aan, want idealisten zijn ongevoelig voor de daden van hun idealen. Ze zijn gevaarlijk.”
Je speelt vaak personages die gek zijn. Waarom voel je je zo thuis bij de gekte?
“Personages die ik speelde in Dokter Vlimmen, Max Havelaar, Schatjes! en Mama is boos zijn inderdaad allemaal afwijkend. Ik voel me op mijn plek bij gekte. Misschien omdat ik zelf zo onaf ben. Een normaal mens denkt dat hij af is. Ik ben niet af, omdat ik geen anker heb, ik heb een hele onveilige jeugd gehad. Om bij jezelf te komen heb je een veilige thuisbasis nodig. Ik ben vier keer gescheiden en zes keer verhuisd op IJburg. Ik ben altijd heel erg gericht op de ander in relaties. Ik geef me meteen helemaal en na vijf jaar val je in slaap. Heb jij een relatie? Ik heb een stelregel, schrijf maar op: TWAPS. T staat voor tijd nemen voor jezelf, de ander, je kinderen, W woorden van waardering, A aanraken, P geef eens een presentje aan de ander, niet omdat ie jarig is, nee zomaar en S service. Vraag soms: kan ik iets voor je doen?”
Wanneer heb je dit inzicht verworven, het klinkt alsof je het nog niet hebt toegepast?
“Twee jaar geleden nadat mijn laatste relatie uitging heb ik dit inzicht gekregen. Liefde is een werkwoord, je moet je best blijven doen om het goed te houden.”
Fabers verhalen schieten alle kanten op, van de ene anekdote belandt hij in de andere. Terug naar de gekte. Hij vertelt dat hij sinds kort een avond in de week stage loopt als barman bij café ’t Mandje op de Zeedijk. Daar komt hij genoeg gekke mensen tegen.
“Het is een ratjetoe van homo’s, travestieten, lesbiennes, politici. Dat vind ik leuk.”
Ben je een goede barman?
“Ja! Ik ben niet iemand die de omzet wil vergroten, maar ik ben wel een goede gastheer. Als ik zie dat iemand lang alleen zit aan een tafeltje, ga ik langs om een praatje te maken, dan vertel ik bijvoorbeeld wat over de geschiedenis van het café. En ik geef iedereen die binnenkomt een hand. Dat is zo belangrijk, aanraken, even kennismaken. Sommige mensen vinden dat raar, maar ik doe het altijd, ook als ik door een bedrijf ingehuurd ben als spreker en er zitten vierhonderd man in de zaal.”
Hoe is het om op het podium te staan omringd door al die dansers van Het Nationale Ballet?
“Ik vind het echt een cadeautje en voel me erg vereerd. Er staan wel tachtig dansers tegelijk met mij op het podium, maar daar probeer ik niet op te letten, anders word ik zenuwachtig.”
Wat vind je van de jas?
“Ik had vroeger ook zo’n jas, deze is een beetje krap.”
Paspoort
Naam: Peter Faber
Geboren: 9 oktober 1943 in Schwarzenbach an der Saale
Beroep: acteur
Bekend van: hij speelde Max Havelaar in de gelijknamige film (1976), dokter Vlimmen in de gelijknamige film (1977), John Gisberts in Schatjes! (1983) en in Mama is boos (1986), vader Cor in Ciske de Rat (1984), Don Quichot in de musical De man van La Mancha, grootmeester Almar in de tv-serie De magische wereld van Pardoes en nog veel meer.
Binnenkort te zien: in de speelfilm Chez Nous, vanaf 3 oktober in de bioscoop, en in Don Quichot in Het Muziektheater Amsterdam, van 12 oktober t/m 3 november.
Met zijn Stichting Peter Faber maakt hij theatervoorstellingen met jongeren uit Amsterdam-Noord en geeft hij workshops aan gedetineerden waarin hij hen motiveert hun talenten te benutten.
Lees ook, onder anderen, Aatje Veldhoen, Dieuwke Wynia en Wilbert Mutsaers In de Jas.