Afgelopen week was er op het Muiderslot de zomercursus van de Orde der Noorderwind. Een vereniging die zich bezighoud met middeleeuws zwaardvechten. En ja, er zijn mensen die dat heel graag willen leren. Sterker nog, het zijn er ontzettend veel.
Als ik ’s ochtends aankom is het een drukte op het valkeniersveld van het Muiderslot. Uit boxen klinken naast nogal niet middeleeuwse popmuziek Franse middeleeuwse legercommando’s. Frans? Ja Frans. Om de doodeenvoudige reden dat een van de instructeurs Frans is. Dientengevolge zie ik een groep mannen van een jaar of 40 vol overgave in formatie marcheren en uit volle borst, met een stevig Nederlands accent, schreeuwen: “Droite, gauche, gauche, droite.”
Ik word ingedeeld bij de workshop ‘Duits Meisterhouwen’, iets verder op de dijk. In gedachten zie ik schreeuwende mannen in berenvellen die een veel te zwaar zwaard met moeite boven hun hoofd houden in een poging ledematen van tegenstanders eraf te maaien.
Niets blijkt minder waar, in sportkleding staat er een sportief groepje mensen dat kijkt naar de soepel bewegende instructeur Youval. Hij legt de ‘Zwerkhou’ uit. Ook hier kunnen de Harry Potter associaties naar het land der fabeltjes worden verwezen: de Zwerkhou is een sierlijke helikopterachtige beweging van het zwaard boven het hoofd waarbij je in één beweging van verdediging overgaat naar de aanval. De gebruikte zwaarden zijn van plastic maar schijnen in gewicht niet veel af te wijken van de ijzeren exemplaren.
Al snel sta ik mee te doen, probeer ik aanvallen te blokken en een Oberhou op Patrick – dun, lange zwarte paardenstaart, jaar of 40 – te plaatsen. Hij legt mij uit dat hij zijn aandacht van het zwaardvechten verlegd heeft naar het smeden. Een mooi zwaard maken, dat was het doel, maar ‘dat is er nog steeds niet van gekomen’.
Youval wijst twee meisjes naast mij er op dat ze meer energie moet generen vanuit hun polsen en merkt op dat wij allen meer moeten werken aan het Duitse gefühl.
“Klopt het dat het zo onnatuurlijk aanvoelt?,” vraagt een rood aangelopen vrouw in geel T-shirt. Deze shirts blijken voor de nieuwkomers te zijn. “In het begin wel,” grijnst Youval.
Op het valkeniersveld klinkt plotseling gebrul en stormt een groep van nu wel zestig man met geheven zwaard op elkaar in. “Dat is voor de demonstratie vanmiddag,” zegt Patrick. “Weet je wat mooi is? Op het eind stormen ze dan zo met z’n allen op het publiek af, zou je bij moeten zijn. En opnieuw hè… let op je voetenwerk.”
Als ik even uitrust komt Jelline (26) naast me zitten. “Leuk hè? Je moet wel terugkomen hoor. Iedere eerste zondag van de maand zijn we hier. Ik begon ooit met het schrijven van fantasieverhalen en op een dag kwam er een gevecht in voor. Toen ben ik naar een demonstratie gaan kijken. Ik vond het een enorme kick. Youval zei na afloop dat ik mee moest doen en ik vond het ‘instant leuk’. Het is wel zwaar hoor, je bent gewend om brood of pompoenen te snijden, maar zo’n zwaard…”
Als het tijd is om te gaan roept ze naar Youval: “Hij komt terug hoor!” “Ja?,” vraag hij. Als ik aangeef wellicht wat druk te zijn, kijkt hij me vol ongeloof aan. “Middeleeuws zwaardvechten hoe kan je daar nou te druk voor zijn?”
En eigenlijk geef ik hem gelijk.
Ik excuseer me terwijl ik wegloop over de dijk. De zwerkhou heb ik nu wel enigszins onder controle, denk ik. Wie weet kom het ooit nog van pas.
Door Diede Zillinger Molenaar
Lees ook:
Prins Floris opent waterschild Muiderslot (19-04-2012)
Eiburgh Snacks: Verse patat op weg naar huis (23-05-2012)