De naam laat zich vertalen als ‘Vrijbuiter, biofiel huis’. De in Nederland werkende Italiaanse architect Giacomo Garziano schrijft op de website van zijn bureau GG-loop het volgende: “The biophilic approach deepens the understanding of the relationship between people and nature”. En vervolgens “…GG-loop articulates a vision focused on biophilic, regenerative and environmentally conscious design” .
Hier kan niemand het mee oneens zijn. Sterker nog, elke architect zou deze uitgangspunten moeten onderschrijven.
Deze ontwerpfilosofie heeft geleid tot een fantastisch en origineel huis waarin twee duplexappartementen zijn ondergebracht, verdeeld over de onderste twee en de twee bovenste twee bouwlagen. De gevels van de bovenste drie bouwlagen zijn rondom uitgevoerd in glas en hebben een smal terras langs de gehele omtrek van de gevel. Aan de buitenkant van de terrassen zijn verticale houten latten bevestigd waardoor een half-transparante ‘huid’ rond het gebouw is ontstaan. Op sommige plaatsen is deze laag in vloeiende vormen opengeknipt.
In deze aanpak zie ik een verband met een tweede passie van de architect, de muziek. Zowel architectuur als muziek worden gevormd door structuur, ritme, toon. Muziek als een sequentie van geluid en stilte. De gevel van een gebouw als een sequentie van open en gesloten, licht en schaduw.
De semi-transparante huid is van binnenuit doorzichtig en biedt rondom ononderbroken uitzicht op de omgeving. Van een afstand gezien verdicht de huid zich, waardoor de inkijk beperkt blijft. De huid, en de terrassen rondom, vol met plantenbakken, vormen een geleidelijke overgang van binnen naar buiten. Het hele huis, inclusief de draagconstructie, is uitgevoerd in hout. Hoewel de Freebooter niet aan het water ligt, is er een mooie doorkijk naar het Buiten IJ, gefilterd door de huid, tussen twee huizen door.
Dit lichtvoetige, ritmische ontwerp is een absolute tegenpool van minder geslaagde huizen in de directe omgeving. Recht tegenover de Freebooter staat bijvoorbeeld een bijzonder ontwerp met een, op het eerste gezicht, elegant gebogen glasgevel. Bij nadere beschouwing is die glasgevel niet meer dan een keiharde scheiding tussen binnen en buiten. Het glas loopt van vloer tot vloer en bedekt elke vierkante centimeter van de gevel. Er kan haast geen raam open. Om niet constant bekeken te worden, en om de hitte van de zon buiten te houden, moeten de bewoners de gordijnen goed dicht houden.
Reacties naar jved@dorensarchitects.nl