Heel ver hier vandaan, op een andere planeet, woont de reus Sliss. Die planeet waar Sliss woont, maakt steden op aarde. Zo’n tien jaar geleden was Sliss een buitenbeentje. De andere reuzen lachten hem uit, omdat Sliss nog nooit een stad had gemaakt. Dus ging hij reizen: naar Amsterdam.
Diezelfde dag waren Nikki en Bo aan het varen op het IJsselmeer. “Wat is het IJsselmeer toch groot,” zei Bo. Nikki was het met hem eens, maar voor ze het kon zeggen onderbrak een reusachtige golf haar zin. Uit het niets vloog een reus van tien meter hoog, met bloeddorstige ogen naar beneden. Bo en Nikki schrokken zich dood, zodat het bootje omkieperde. Hijgend en bang kwamen ze boven. De reus ging staan en stak zijn hand uit naar Nikki en Bo. Voorzichtig en niet-wetend in welk avontuur ze zich nou weer gevestigd hadden klommen ze erop. De reus ging rennen…
Na vijf minuten kwamen ze aan op een klein eilandje midden op het water. De reus legde Nikki en Bo neer op een boomstronk. Hij begon te vertellen: “Ik ben Sliss. Ik woon op een andere planeet en daar maken we steden. Dat kan ik niet. Dus willen jullie mij helpen?’’
Nikki knikte en zei: “Op het IJsselmeer.” Dat vond Sliss wel goed.
“En dan gaan we zand storten op het water,” fantaseerde Bo.
De volgende dag gingen Nikki en Bo op de hand van de reus naar Amsterdam. Eerst gingen ze naar huis. Daar vertelden ze het spannende avontuur aan hun ouders. Hun ouders geloofden het niet, dus zeiden Nikki en Bo dat ze bij Larissa gingen spelen. Natuurlijk gingen ze niet echt naar Larissa! Ze gingen naar Sliss, die zat te wachten. Samen gingen ze naar het gemeentehuis.
“Zo zo,” zei de burgemeester. “Een eiland op het water? Hoe komen jullie op dat idee? Weet je wel hoeveel tijd en geld dat kost?! Ik heb het druk. Ga maar iemand anders lastigvallen.” “Alstublieft burgemeester,” smeekten Bo en Nikki. “We zullen het zelf maken. Het enige wat we nodig hebben is een vergunning.”
“Jaja, dan moet ik er vast weer dagenlang aan werken. Nee kinders, ik peins er niet over.” “Laat mij dit maar doen,” fluisterde Nikki tegen Bo. “Het spijt ons dat wij uw tijd hebben verspild. Wij zijn ook maar kinderen.” En ze liepen de deur uit.
“Wacht,” zei de burgemeester. “Jullie krijgen de vergunning, maar owee als ik er werk aan heb.”
En toen begon de bouw van IJburg. Ze schepten zand op het IJsselmeer, en langzaam maar zeker ontstond er toch echt een eiland. Elke week kwam de burgemeester langs om te kijken hoe ver ze waren. Vandaag was weer zo’n dag. Nikki en Bo verstopten Sliss, en ze leidden de burgemeester rond. Hij stond er haast versteld van. Na twee lange jaren was het af, en zette de burgemeester het op de woningmarkt.
Sliss is erg beroemd op zijn planeet!
Maar Sliss is hier nog steeds geheim, afgesproken?
Door Bebel Oyevaar (11 jaar) en Lisanne Blok (11 jaar)
groep 8, Willibrordschool
Het jurycommentaar: “Dit is goed bedacht zeg. Heel origineel, een mooie fantasie en goed geschreven.”