De Man zit met beton in zijn maag. Hij – toch praktisch opzichter van dit project – komt net van de bouwplaats en zijn gezicht ziet grijs. ‘Het is een drama,’ licht hij nog overbodig toe.
Het beton in de sleuven wil niet wijken. In die sleuven, moet je weten, komen keuken en expositieruimte en de illegale pokertafel. Dus dat beton moet weg. Maar het wil niet. Dat laatste zegt Jan, de betonman. Hij is een rauwe, die wel van wanten weet. ‘Dit is beton van het hardste soort’. Zelfs hij kijkt zorgelijk.
Voor we met verbouwen begonnen leek het of die sleuven makkelijk leeggehakt konden worden. Maar niets is wat het lijkt in dit slibvijzelproject en dus ook het beton niet.
Vanmiddag bouwoverleg, beveelt Jan. ‘Anders loop je helemaal leeg.’ Fijn dat hij onze geldstroom in de gaten houdt. Buiten is het petweer, op tafel ligt de originele tekening van het voormalige slibvijzelgemaal. Daar ziet de klus er nog zo heerlijk overzichtelijk uit.
Zuchtend maak ik ruimte in de begroting.
Benieuwd naar het geluid?: