Mijn Ierse vriend, de auteur Paul Lynch, was in de stad en ik vertelde hem dat fietsers tegenwoordig voor rood licht stoppen, een gewoonte die haaks staat op de verhalen over het vrijgevochten Amsterdam. De Italiaanse eigenaar van het restaurant waar we zaten beklaagde zich ook over de vooruitgang: dit was een stad geworden, zei ze, van dure, risicomijdende mensen. Niet voor niets verdwenen de kunstenaars die haar wijk bemanden (we zaten in West, het gold ook voor Oost). Waarheen wist niemand.
Paul informeerde naar de prijs van vastgoed, vertelde dat Dublin duurder was, keek naar buiten en zei: ‘Fietsen in Dublin is zelfmoord’
Dit verkeersbord heb ik hem maar niet uitgelegd, omdat het niet uit te leggen is. Wel was ik graag bij de vergaderingen geweest waar besloten is het te plaatsen.
Alles in het restaurant was onbetaalbaar, maar omdat we schrijvers waren schonk de eigenaar limoncello van het huis, ook dat, zei Paul, was in Dublin nooit gebeurd.
Locatie: IJburglaan kruising Lumièrestraat
Schrijver Toine Heijmans verzamelt op deze plek de verkeersborden van Amsterdam Oost. Ook iets gezien? toine@debrugkrant.nl
‘Stad van dure, risicomijdende mensen’
