De klantenservice van OV-chipkaart mailde me: mijn OV-chipkaart was bijna verlopen, als ik hem wilde behouden diende ik hem op tijd te verlengen. De OV-chipkaart, dat lullige stukje plastic waarvan de randjes al jaren bladderen, had me destijds €7,50 gekost, dus ik nam aan dat de verlenging wel gratis zou zijn. Verkeerd gedacht. Het kostte opnieuw €7,50. Mijn portemonnee zit vol vergelijkbaar plastic dat ik gratis heb gekregen van allerlei bedrijven, maar bij het OV-bedrijf moet ervoor worden betaald. En het Nederlandse OV is ook nog eens het duurste van heel Europa. Ik begon me er steeds meer over op te winden, ik had helemaal geen zin om weer €7,50 te moeten neertellen.
Ik besloot mijn OV-chipkaart niet te verlengen. Niet uit rebelsheid (oké, ook uit rebelsheid), maar omdat je helemaal geen OV-chipkaart meer nodig hebt om met het OV te kunnen reizen. Je pinpas voldoet ook, net als je telefoon – mits je die aan je pinpas hebt gekoppeld. Je zou zelfs, als je geen pinpas bij je hebt, met je smartphone een kaartje kunnen kopen via de 9292.nl-app. Dan betaal je net zoveel als wanneer je met een OV-pas reist. Kortom, manieren te over om geen dure pas te hoeven gebruiken in het OV. Maar wat je ook doet, koop nooit een los kaartje in de tram of de bus, dat is loeiduur. Met opzet, vertelde een buschauffeur me eens, het is bedoeld om passagiers te ontmoedigen kaartjes bij de chauffeur te kopen.
Op mijn OV-chipkaart stond nog geld, hoeveel precies wist ik niet, ik wist alleen dat er altijd genoeg saldo op moet staan om het instaptarief te kunnen betalen. Die €7,50 aanschafkosten zou ik nooit meer terugkrijgen, maar het geld dat nog op mijn pas stond kregen ze niet van me. Ik printte het formulier waarmee ik het geld teruggestort kon krijgen en deed het met mijn pas in een envelop. Ik plakte er een postzegel op en noteerde het postbusnummer – een gratis antwoordnummer was blijkbaar ook al te veel service voor de klant. Mijn ergernis groeide alweer, al stond er nog maar één euro op die kaart, dan wilde ik die tot de laatste cent terug.
Na een week ontving ik een reactie van het OV-bedrijf. Ik scheurde de envelop open en las: Geachte reiziger, op uw kaart stond een negatief saldo van € 0,10. Gelieve dit bedrag zo spoedig mogelijk over te maken.
Schrijver Marieke Groen leeft van heel weinig geld, maar voelt zich nooit arm.
Ze heeft er een kunst van gemaakt om met minimale middelen maximaal te kunnen genieten en deelt hier haar beste bespaarhacks.
Plasticvrij reizen
