Peter Heerschop (1960) staat al 27 jaar op het podium met Viggo Waas en Joep van Deudekom, zijn oude schoolvrienden van de Academie voor Lichamelijke Opvoeding (A.L.O), met wie hij de theatergroep NUHR vormt. Afgelopen jaar maakte Heerschop voor het eerst ook een solovoorstelling: Gelukzoekers. Daarnaast heeft hij “eindelijk” een grote rol te pakken, in de komedie Jeuk. “Het voelt alsof ik meer regie over mijn leven heb, althans zo voelt het vandaag.”
Het is wel toevallig dat drie jongens elkaar treffen op de A.L.O met de ambitie om gymleraar te worden en dan besluiten een cabaretgezelschap te vormen.
“Dat is behoorlijk toevallig, maar het is ook een kunst om je op plekken te begeven waar je mensen ontmoet die je iets laten herkennen in jezelf, waarvan je denkt: dat is leuk, dat ga ik ook doen. Ik had nog nooit over cabaret nagedacht, maar bij de open dag van de opleiding was er een cabaretvoorstelling en ik dacht: dit is te gek! Daar ga ik aan meedoen! En dat dacht mijn klasgenoot Joep van Deudekom ook. Twee jaar later kwam Viggo Waas op de A.L.O en drie jaar later waren we een cabarettrio.”
Waarom besloot je dat het tijd was om een solovoorstelling te maken?
“Al vijftien jaar zeggen mensen tegen me: jij moet ook een voorstelling in je eentje maken. Ik ben meer van ‘samen’, maar bij cabaret wordt dat blijkbaar van je verwacht. Bovendien doen wij natuurlijk genoeg dingen los van elkaar, met andere mensen of in tv-programma’s. Sinds vier jaar geef ik weer les op de A.L.O. Ik geef tien weken lang vier uur achter elkaar Pedagogiek, maar eigenlijk zijn het een soort lessen in levensgeschiedenis. Na een jaar lesgeven waren er zoveel anekdotes naar boven gekomen, over klassen die ik les heb gegeven, over reizen enzovoort. Ik dacht: ik kan met deze verhalen een heel programma vullen. Het onderliggende thema van de lessen was: waar worden mensen nou gelukkig van? Zelf ben ik verslaafd aan optreden. Op dat moment had ik vier maanden geen optreden met NUHR, ik had eindelijk tijd om mijn eigen programma te maken. Ik kon alles zelf bepalen! Dat was een openbaring.”
Maakte het je ook onzeker?
“Het is vervelend dat er niet iemand anders is die zegt: dat kan beter. Tot mijn 18de was ik erg onzeker. Daar ben ik op een gegeven moment natuurlijk wel een beetje overheen gegroeid, maar toch blijf ik me onzeker opstellen, dat is een aangeleerde houding. Daarmee bouw je ook zekerheid in, namelijk dat er altijd wel iemand is die zegt: dat heb je best goed gedaan. Ik hengel naar bevestiging, maar eigenlijk voel ik zelf ook wel of iets goed is of niet.”
Heb je jezelf verrast bij het maken van Gelukzoekers?
“Alles was heftiger: de spanning en de zorg of het lukt. Als ik met NUHR optreed denk ik vlak voor de voorstelling: ik moet me even goed gaan concentreren. Nu voelde ik me halverwege de middag al gespannen. Als je alleen op het podium staat, moet alle energie van jou komen. Je kunt het vuur in elkaar niet aansteken of elkaar op het podium opstoken.
De eerste keer dat ik met Gelukzoekers op het podium stond, verkeerde ik in een soort roes: opeens zag ik mezelf staan. Ik dacht: wat ben je toch aan het blaten, doe eens rustig. De tweede keer dacht ik: ik moet hiervan genieten. Ik had veel beter in de hand hoe het publiek reageerde. Het is overweldigend als je een zaal twee uur lang in de hand hebt! Na een optreden was ik tot 4.00 uur ’s nachts wakker, stuiterend van alle adrenaline.
Het voelt alsof ik meer regie over mijn leven heb, althans zo voelt het vandaag, maar vandaag tref je me in een rustige bui. Ik weet nu bijvoorbeeld dat ik zelf een voorstelling kan maken, als ik me verveel.”
En dan heb je ook nog eens een hoofdrol in de comedy Jeuk, met Thomas Acda en Jelka van Houten.
“Als ik moet casten voor een rol word ik altijd afgewezen met het commentaar: je blijft toch Peter zien. En voor Jeuk werd ik gewoon opgebeld met de vraag of ik mee wilde doen. Als je iets nieuws doet waarvan je vermoedt dat je het kunt en het lukt ook nog, is dat geweldig.”
Heb je gevoel dat je eindelijk erkenning krijgt als individu?
“Als je begint, wil je eerst bevestiging van de mensen uit het vak, daarna wil je volle zalen en dan wil je dat mensen je niet alleen zien als NUHR, maar ook als Peter. Bevestiging is fijn, maar uiteindelijk is het niet zaligmakend. De geluksmomenten blijken toch te zitten in het ‘samen maken’. Mijn droom heb ik met NUHR waar kunnen maken: we hebben zoveel lol samen en zijn zo trots op elkaar. Dat besef is nog sterker geworden nu ik een solovoorstelling heb gemaakt.”
Wat vind je van de jas?
“Kijk, ik ga er direct anders van staan. Verdomme, dit is wel wat. Nu snap ik wat een jas kan doen!”
Paspoort
Naam: Peter Heerschop
Geboren: 7 september 1960, Bussum
Beroep: cabaretier, acteur
Bekend van onder meer: NUHR, Kopspijkers, Lieve Marianne (radiocolumn), Ik hou van Holland, Wat vindt Nederland?
Te zien: 9 tot en met 11 maart in de Kleine Komedie met Gelukzoekers; Jeuk is op maandagen om 21.25 uur te zien op Nederland 3.
Lees ook, onder anderen, Toine Heijmans en Dieuwke Wynia in De Jas.