Elk woud van verkeersborden heeft z’n eigen logica, die meestal verdwijnt onder het woud zelf. Tevreden zijn alleen degenen die het hebben aangeplant. Zo’n kruispunt met zes borden is de moeite niet waard, dit is een doodgewoon bordenbos, dicht en donker, zoals alle bordenbossen in de stad. En toch: een bord voor een bord, de ene boodschap verdrongen door de andere, dat is nieuw.
Een dubbelbord, alarmgeel over blauw. Met wat moeite zijn de woorden ‘toezicht’ en ‘Amsterdam’ te ontcijferen op het oude. Het nieuwe bord is een zucht, een hartenkreet, een stil protest: als niemand luistert naar de borden blijft ons niets anders dan de verkeersregelaar. Goed gezien: nergens is een verkeersregelaar te bekennen. Ook dat is uw eigen schuld.
Opvoeden is lastig, dat weet elke ouder, omdat pubers de goede bedoelingen negeren. Dit is denk ik de boodschap. Maar misschien was het gewoon een praktische oplossing van iemand die geen andere plek kon vinden in het bordenwoud.
Schrijver Toine Heijmans verzamelt op deze plek de verkeersborden van Amsterdam-Oost. Ook iets gezien? toine@debrugkrant.nl
Molukkenstraat kruising Zeeburgerdijk: Dit is een doodgewoon bordenbos
