We hadden de kinderen in de auto gepropt en weer uitgeladen op het parkeerplaatsje van Polder, het restaurant waar we vroeger op zondag altijd koffiedronken. Er was niets veranderd. De ober had nog steeds dezelfde humor, de espresso was er nog steeds krachtig en het was er nog steeds een aanlegsteiger voor vijftigers die in groepsverband hadden gewielrend. En onze kinderen gooiden nog steeds al hun glazen om, dat ook. Alles was kortom nog hetzelfde, behalve wij. Je kunt niet spontaan genieten van een kopje koffie als je daar een half uur voor moet rijden, onthoud dat nou eens!