De Jas

‘Ik ben wel gewend dat mensen me herkennen of bespieden’

Jelle Brandt Corstius (Bloemendaal, 9 april 1978) is een Nederlands correspondent, publicist en programmamaker. Hij woonde van 2005 tot 2010 in Moskou, waar hij correspondent was voor Trouw en De Standaard. Jelle Brandt Corstius presenteerde in 2010 en 2011 het programma Zomergasten.

Waar woon je?
“Ik woon met mijn vriendin aan het Archimedesplantsoen. We zijn er officieel in mei naartoe verhuisd, maar door al mijn gereis en werkzaamheden is dit eigenlijk de eerste week dat we er alle twee echt zijn. Het bevalt uitstekend. Dit is wat ik altijd al wilde: een echt huis voor een gezinnetje.”

Waar kunnen we je vinden?
“Ik kom vaak bij Boekalicious, een koffiezaak tegenover mijn huis. Daar liggen heel veel kookboeken, ik vind het leuk om daar in te bladeren. Wat ik ook echt een ontdekking vond is winkelcentrum Oostpoort. Daar waan je je in Almere. Heerlijk! Alle winkels die je nodig hebt zitten er in een straatje. Je ontvlucht er even dat Watergraafsmeer-gevoel.”

Wat is het Watergraafsmeergevoel?
“Het hai-hai-hai-gebeuren, zoals Teun van de Keuken het eerder in deze rubriek omschreef. Ik ben wel gewend dat mensen me herkennen of bespieden, maar nu gebeurt het door mensen die ik zelf ook ken. Het moeilijkste vind ik het als je mensen die ook bekend zijn ontmoet. Je kent elkaar niet, maar je weet wel van elkaar wie de ander is. Hoe ga je daar mee om? Ik had het een keer met Mart Smeets, die ik vrij enthousiast begroette. Hij keek op zijn horloge. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij mij niet herkende.”

Waar doe je je boodschappen?
“Voor de wekelijkse boodschappen gaan we naar de Jumbo in Diemen. Het grote voordeel daar is dat je er voor de deur kunt parkeren. We gaan vaak in gezinsverband, met mijn vriendin en haar zoontje. Ik merk dat we behoefte hebben aan rituelen.”

Wat zijn de nadelen van wonen in de Watergraafsmeer?
“Die Middenweg. Je moet altijd over die Middenweg fietsen. Ik ben een fietser, ik hou van variërende routes. Ik heb stille hoop dat er binnenkort een parallelweg open gaat achter winkelcentrum Oostpoort zodat ik kan variëren.”

Als je een land moest noemen, wat is de Watergraafsmeer dan?
“IJsland! Beschaafde, politiek correcte mensen die in wezen wel creatief zijn. Het ligt ook een beetje afgezonderd van de rest, als een soort eiland. Maar eigenlijk vind ik de Watergraafsmeer nog het meest lijken op het Amsterdam-Zuid van de jaren tachtig. Het lijkt wel of die mensen zijn getransporteerd naar de Watergraafsmeer. Het Amsterdam-Zuid van toen is veranderd in een soort nieuw-geld-hel, ik zou er voor geen goud meer willen wonen. Ik woon nu trouwens net als vroeger weer tegenover een Montessorischool. Toen mijn vader zijn huis in Zuid kocht had hij maar één vraag aan de makelaar: het moest tegenover een school liggen zodat hij niet veel tijd kwijt was aan het halen en brengen.”

Doe je aan sport?
“Ik zwem regelmatig in het prachtige Flevoparkbad. Helaas wordt het gerund door een stel goed bedoelende vrijwilligers, die er een zootje van maken. Het is mij totaal onduidelijk wat precies de openingstijden zijn. Als het onverhoopt weer dicht is fiets ik door naar het Nieuwe Diep. Dan spring ik van het steigertje bij de Amsterdamsebrug en zwem naar de overkant. Daar doe ik driekwartier over, het is echt een flinke zwem.”

Heb je nog een Geheimtipp?
“Ik kom graag bij Chinees Restaurant Wong-Koen aan de Middenweg, waar de tijd stil lijkt te hebben gestaan. Alles is er nog helemaal jaren tachtig, er staat zelfs een telefoon met een bordje erbij ‘telefoon’. Dat soort smoezelige Chinese restaurants met middelmatige gerechten lijkt bijna uitgestorven te zijn in Amsterdam. Als ik er kom bestel ik foe yong hai.”

Lees ook onder anderen Frank Lammers en Paulien Cornelisse in De Jas.