Henk Spaan: ‘Conceptschool’

Bij ons op Zeeburgereiland is een middelbare school gekomen met het stempel ‘conceptschool’ erop. Ze geven daar geen cijfers, de leerlingen hoeven geen toetsen te maken en huiswerk is er geloof ik ook niet bij. 
Nog niet zo lang geleden zou ik briesend vragen wat er mis was met het good old woordjes leren, grammatica stampen en algebra. Het woord ‘conceptschool’ alleen al. Wat is er mis met een categoraal gymnasium? Dat arme kinderen met een taalachterstand er niet op kunnen? Waarom wordt in onze maatschappij alles aangepast aan het laagste niveau? Geloof me: het laagste niveau trekt alles omlaag. Heb respect voor het hoogste niveau en de onderkant trekt zich er vanzelf aan op.
Ik sprak een ouder wiens kind op de conceptschool was ingeloot. 
‘Huh, hoezo kun je uitloten op een conceptschool?’ vroeg ik. De ouder knikte. Dat was nu eenmaal het lot van populaire scholen. 
‘Hij wilde er vooral op omdat het zo’n mooi gebouw is.’ Daarna hield hij een lofzang op de architectuur van Zeeburgereiland.
‘Veel mooier dan IJburg,’ zei hij.
Omdat ik lijd aan lokaal chauvinisme was ik bereid om bij mezelf een goed woordje te doen voor conceptueel onderwijs. Mensen die iets aardigs zeggen over Zeeburgereiland verdienen dat, vind ik.
Eerst nog een puntje van kritiek. De ondertitel van de school zou beter kunnen: Amsterdam Liberal Arts and Sciences Academie. Als je Engelse woorden wilt gebruiken, ongetwijfeld uit marketing-overwegingen, moet je consequent zijn en niet Academie zeggen als je Academy bedoelt.
‘Houd eens op met muggenziften,’ zei ik tegen mezelf.
‘Maak je met een diploma behaald aan de Amsterdam Liberal Arts en Sciences Academie kans op een plek in Oxford of Cambridge?’ vroeg ik me af.
‘Waarom zou je dat willen?’ antwoordde ik.
‘Wat is er mis met ambitie?’ vroeg ik door.
‘Oh, ben jij er zo een,’ zei ik.
Nadat ik een stuk had gelezen waarin leerlingen hun enthousiasme lieten blijken over het lesprogramma, de grote klassen waarvoor twee leerkrachten stonden en over de laptops die ze zomaar kregen, besloot ik het goud geschilderde gebouw het voordeel van de twijfel te gunnen. Wie ouder wordt moet de soepelheid kunnen opbrengen om oude standpunten te herzien. Waarom weet ik ook niet precies.