Met een verbogen kleerhanger je huis in – sleutels kwijt – om er vervolgens achter te komen dat je nieuwe leren jasje nog in de kroeg hangt. Hoe heet die tent? Geen paniek, het kaartje zit in je portemonnee. Portemonnee? Waar was die ook alweer?
Het is een alledaags tafereel in het leven van Caroline, die met drie mannen (echtgenoot en zoontjes) in de Oosterparkbuurt woont. Deze Wijze uit het Oosten is oprichtster van de Buurtboer en is behoorlijk chaotisch. Toch heeft ze alles stiekem prima voor elkaar. Als ondernemer met een achtergrond in de psychologie speelt ze feilloos in op een hedendaagse behoefte: bewust eten. Weg met het saaie kantinevoer op kantoor, de Buurtboer komt langs met gezonde, biologische en lokale producten voor de lunch.
Tot drie jaar geleden werkte ze voor een bedrijf dat “droge soep” produceerde (een zakkie soepkruiden, gooi er een beetje gekookt water overheen en het lijkt gezond). Als bewust duurzame eter ging dat knagen. Midden in de crisis deed zij waar anderen over dromen en stond zij plots om zes uur ’s ochtends kistjes te vullen met groenten. Niet denken maar doen. En dat werp zijn (biologische) vruchten af.
Een perfectionist is ze niet. Nooit geblunderd? “Natuurlijk wel, maar daar kan ik niet echt over inzitten.” Daar heeft ze ook geen tijd voor. Nu is het minder druk, Caroline geniet van de laatste dagen van haar zwangerschapsverlof. De Buurtboer boert goed, de kleine ook. Op het tafeltje voor haar ligt een boek: Head Space. “Ik probeer te mediteren maar het lukt nog niet echt.” Volgens mij is ze dichter bij verlichting dan ze vermoedt.
Door Laura te Hennepe
Lees ook:
Laura E., over E-nummers en biologisch eten (22-03-2013)
Meer wijzen uit het Oosten, zoals ‘Er heerst hier een negeercultuur’ (25-10-2013)