Wanneer ik op iemand moet wachten kost dit mij gemiddeld tien jaar van mijn leven. Dus eigenlijk ben ik allang de honderd gepasseerd. Het zou best eens kunnen dat ik de oudste mens ben. Jeetje, ik ben alweer een bejaarde. Zo heb ik het nog nooit bekeken. Gelukkig ben ik nog zo bij de tijd om te beseffen dat vroeger alles beter was. En echter. Maar ik ga niet klagen want ik ben niet zo een respectloze en ondankbare klootzak van nu. Ik ben van vroeger. Vroeger is het beste merk. Daar koop ik alles van. Koekjes van Vroeger. Een meubel van Vroeger. Een jas van Vroeger. Ik hoef de prijs niet eens te weten, ik hoef de tv-reclame niet eens te zien. Vroeger mag zo mijn pincode hebben. Ik vertrouw vroeger voor de volle honderd procent.
Soms ben ik bang, dat doen wij oudjes nou eenmaal. Bang dat Facebook Vroeger opkoopt en het degradeert tot ‘post’. Ik zal ‘liken’ tot ik erbij neerval. Ja, wij oude mensen zetten zulke woorden tussen aanhalingstekens. Vroeger kan altijd bij mij aankloppen voor een kopje suiker of een schop onder de reet. Dat zijn typisch dingen van Vroeger. Ik mis Karma en Image. Die waren er vroeger ook altijd bij. Altijd in voor kattenkwaad of het gappen van een koek. Tuig van de richel. Maar goed tuig. Niet dat Neo-Tuig van tegenwoordig. Wij stonden altijd klaar voor elkaar, wij zouden zo een kogel vangen voor een mattie. Maar ja, dat moet je tegenwoordig niet proberen. De kogels van nu gaan dwars door je heen. Klootzakken. Jullie zijn allemaal klootzakken eigenlijk. Ik lig hier te creperen en jullie lachen mij uit. Ja doe maar. Ik zou maar niet gaan slapen want voor je het weet is Vroeger terug en dan heb je de poppen aan het dansen. Alles komt een keer terug dus ook Vroeger zal een comeback maken. Ik wacht rustig. Ik ben oud. Ik heb toch niks beters te doen.