Er loopt sinds kort iemand stage bij mij. Ik moet hier nog even aan wennen omdat ik niet echt een koffiedrinker ben. Ook heb ik helemaal geen apparaat waarmee je koffie maakt. Ik dacht dus meteen aan dat ding uit die reclame met George Clooney, maar dat is misschien iets te makkelijk.
Een kopje koffie is met zo een machine zo gemaakt. De stagiair mag best iets te doen hebben. Ook schijnt koffiezetten een ambacht te zijn, en wie ben ik om te spugen in het gezicht van een collega-kunstenaar? Koffiezetten op de ouderwetse, traditionele manier dus. Gewoon met een filter enzo. Ik heb laatst ook nog even op Google gekeken wat een stagiair nog meer doet, maar ik zou de mijne dat soort dingen nooit laten doen, het is namelijk een man. Ik heb hem een lijstje laten maken met suggesties voor uit te voeren klusjes omdat ik echt niets kon verzinnen behalve mijn Facebook en Twitter-account bijhouden, maar dat is het enige van mijn werk dat ik echt leuk vind. Hij kwam met dingen als meegaan naar tv-programma’s, maar niet bijvoorbeeld met het o zo belangrijke lappen van mijn ramen of het wassen van mijn auto… Jammer. Deze stagiair heeft trouwens ook geen rijbewijs. The plot thickens, inderdaad. Het houdt niet op. Ik had gewoon voor een kip moeten gaan want die maken tenminste grappige geluidjes en ze leggen eitjes die je heerlijk op kunt peuzelen na ze heel kort te bakken in een goede koekenpan met wat olijfolie. Wat wel weer heel goed voelt is dat je lekker de baas kunt spelen over iemand. En drie minuten voor tijd zeggen dat hij vandaag wel wat eerder weg mag. Of vragen of hij nog even snel naar de muziekwinkel kan om wat kabels op te halen, in de stad. En natuurlijk dreigen met een slechte beoordeling. Niemand wil een slechte beoordeling. Daar ga je namelijk van huilen in je bedje ’s nachts. En je bedje is voor slapen.
Maar goed. Let de stage begin.