De leraar van de maand mag naast de voordeur parkeren, een voorrecht dat meestal alleen het hogere management ten deel valt. Ook hier is een parkeerprobleem, als het regent moet je een stuk lopen, een eigen parkeerplaats met een eigen verkeersbord is wat waard. (En ik zie de leraar van de maand extra vroeg aankomen en extra laat vertrekken, want iedereen houdt dat natuurlijk in de gaten.)
Het is bij de doktersopleiding van de universiteit. De verwachting is misschien dat docenten beter gaan doceren als ze voor de deur mogen parkeren, net zoals vroeger in de McDonalds een foto hing van de medewerker van de maand, en de maand erop een nieuwe. De universiteit heeft ook een leraar van het jaar, wat die krijgt is onbekend (een vast contract?).
In het Magazine voor Docenten van de Faculteit der Geneeskunde UvA lees ik dat de leraren op weg zijn naar een ‘hechte teaching community’ met behulp van ‘teacher stories’, ‘duurzame co-creatie’, ‘medical educators’, de ‘toolkiezer’, ‘zelfregulerend leren’, ‘Team Based Learning’, ‘dedicated tijd’, ‘het verbeteren van alignment’, ‘blended learning’, ‘learning analytics’, en ‘interacteren met studenten’.
Arme docenten. Die parkeerplek is ze gegund. Allemaal.
Locatie: Meibergdreef, faculteit Geneeskunde UvA
Schrijver Toine Heijmans verzamelt op deze plek de bezienswaardigheden op straat in Amsterdam-Oost. Ook iets gezien? toine@debrugkrant.nl
Een groot voorrecht
