Spanje was goed voor ons geweest. Tussen twee codes oranje door deden we ons er een paar weken tegoed aan gebarbecuede pimientos de padrón (die kleine groene paprikaatjes), ibericoham, tomaten en boontjes uit de Catalaanse moestuin en gamba’s die voor de verandering níet smaakten alsof ze twee jaar ingevroren waren geweest.
Het was, kortom, wennen terug in Oost. De boontjes uit mijn Amsterdamse tuin smaakten mat en de ibericoham bleek hier drie keer zo duur. Om de pijn te verzachten, kocht ik een bak wilde perzik – geteeld in Spanje dus daar was geen buil aan te vallen. Ik bakte er een flaugnarde mee, een taart van een soort pannenkoekenbeslag met vruchten. Bak je ’m met kersen, dan heet-ie clafoutis. Die term wordt te pas en te onpas gebruikt, dus dikke kans dat je al ooit een clafoutis met vijgen / pruimen / tomaten / blauwe kaas hebt voorbij zien komen. Enfin, jullie weten inmiddels wel beter.
Dat beslag is zo gemaakt en je maakt er een heerlijke, beetje zompige taart mee. Jammer is dat-ie vaak lelijk uit de oven komt. Maar van een knappe flaugnarde kun je niet eten zei mijn oma al, dus met flink wat poedersuiker heb je een droom van een toetje op tafel.
nodig voor 1 flaugnarde met perzik:
100 gram amandelmeel (maakte ik zelf door blanke amandelen heel fijn te malen)
75 gram suiker
1 eetlepel gemalen kardemom
zout
3 eieren
250 ml karnemelk
50 gram gesmolten roomboter (ongezouten) + wat extra om in te vetten
6 wilde perziken, ontpit en in 4 tot 6 stukken gesneden
poedersuiker
bereiding:
Verwarm de (hetelucht) oven voor op 175 graden. Vet een taartvorm in met boter.
Meng het amandelmeel met de suiker, kardemom en een snuf zout. Klop in een andere kom de eieren los en mix er de karnemelk en gesmolten boter door. Giet nu al kloppend de eiermix bij de droge ingrediënten. Klop nog even door tot je een egaal beslag hebt. Giet het beslag in de ovenschaal en leg de stukken perzik erin. Bak 30 – 40 minuten in de voorverwarmde oven, tot de taart goudbruin en stevig is.
Recept: flaugnarde met perziken
