Gezien het onderwerp van deze krant, LEEF, leidde mijn geheugen me terug naar ons eerste huis in de stad. Mijn ouders kwamen uit Haarlem, verhuisden na hun huwelijk naar een dorp in Noord-Holland en na een jaar of tien tussen de groene, rode en gele kolen en vergeet de honderdduizenden bintjes niet – in die tijd werkten de boeren nog niet voor de export maar voor ons – vertrokken ze met een diepe zucht van opluchting naar Amsterdam.
Daar zou het allemaal gaan gebeuren. Hoewel, het was allemaal al gebeurd: ze hadden op de vruchtbare West-Friese grond vier kinderen gekregen. Ik was zes en de oudste.
Er was een heleboel wel in Amsterdam dat er niet was op het platteland. Te veel om op te noemen. Dat zal ik dan ook niet doen.
Wat ontbrak in de jaren vijftig van de vorige eeuw, was inspraak. Het was een onbezorgde, bijna gelukkige tijd van wederopbouw. De woningbouwcorporaties bouwden en de mensen huurden.
Die tijd bestaat niet meer.
Ik kreeg net een brief van de gemeente in de bus. We worden hier op Zeeburgereiland gedwongen tot inspraak. Je zult inspreken of je wilt of niet.
“De gemeente is op zoek naar bewoners, bedrijven en deskundigen die willen meedenken over aanscherping van de plannen voor de Bedrijvenstrook op Zeeburgereiland.”
Hoewel geen deskundige op het terrein van de ambtelijke taal, zag ik de instinker meteen: het woord ‘aanscherping’. De plannen staan vast, bewoners wordt aanscherping gegund. Ik zou zeggen: fuck de plannen, laat de gemeentereiniging zijn afval elders dumpen, maar dat is de bedoeling niet. We mogen iets ‘aanscherpen’ wat sowieso gebeurt.
Rond de nieuwe P&R parkeerplek en de vuilnisbelt, hier ‘circulair ambachtscentrum’ genoemd, ‘wordt een prettige omgeving gecreëerd (…) door natuurinclusief en klimaatbestendig te bouwen met veel aandacht voor groen en kleine dieren.’
De man of vrouw die de laatste zin heeft gewrocht kan wat mij betreft de Ignatius van Loyola-prijs krijgen voor het gebruik van casuïstiek op het allerhoogste niveau van de hypocrisie.
Ontzettend handig dat die kleine dieren, die nu eenmaal geen lange levens beschoren zijn, vlakbij kunnen worden gerecycled in het circulaire ambachtscentrum. De gemeente is echt zo stom nog niet.
Gepubliceerd in LEEF!, het woonmagazine van Amsterdam.