Bij mij in de kelder, tussen de oude kranten, hebben wat beestjes een kleine discotheek gebouwd. Het schijnt er zeer gezellig te zijn maar ik mag er nooit naar binnen vanwege mijn formaat. Soms zet ik geruisloos mijn oor tegen de kelderdeur zodat ik toch nog iets van het feest mee mag maken, maar meestal hebben de uitsmijters mij direct door.
Een paar weekenden geleden waren ook de uitsmijters wat lammig dus ik kon de hele nacht meeluisteren. Ik moet aan jullie bekennen dat het klonk als het beste feestje dat ooit plaatsvond. Er werd zeer goede muziek gedraaid uit alle genres maar het werd nooit plat. Ik stond redelijk paf. Het was best wel episch. Ik besefte dat ik iets van een vermomming moest vinden om mee te kunnen doen. Dit feest mag niet bestaan zonder mij. Wat denkt dat ongedierte wel.
Mijn eerste poging was niet zo goed, dat zeg ik gewoon direct, ik heb geen geheimen voor mijn lezers. Ik dacht namelijk twee dingen. Klein maken en onherkenbaar zijn. Dus ik ging kruipend onder een vieze deken, maar onder de deken had ik natuurlijk mijn meest blitse kledij aangetrokken. Allemaal sjiek merk-spul natuurlijk, u kent mij. Ze hadden me direct door en deden toen alsof er helemaal geen feest was. Ik hoorde die rotzakken gewoon nog giechelen en kwebbelen op een aangeschoten manier. Minstens twintig minuten zat ik daar, tot ik weer naar boven ging met mijn merk-staart tussen de benen. Toen ik boven kwam begon de bas weer te kloppen en de voetjes begonnen weer te stampen. Ik heb nog drie slappe pogingen gedaan maar die zijn het vertellen niet waard, ik ben gewoon te groot voor dat festijn.
Dan moest het maar gedaan zijn met dat feest. Ik niet, dan jullie ook niet is een van mijn wereldberoemde zelfbedachte theorieën. Mijn eerste sabotagepoging was met de tuinslang maar dat vond niemand erg want het werd gewoon discozwemmen. Maar mijn tweede poging was geniaal. Het was zelfs meer dan een poging. Het was het einde van die leuke feestjes zonder mij. Ik belde de Ongedierte Bestrijding. Niet zo kijken mensen. Ik ben niet harteloos. Zij begonnen, ik wilde gewoon meedoen en toen dat niet mocht heb ik gewoon alles voor ze verpest door ze voor 75 euro te laten doden. Was alles maar zo makkelijk.
