Nederland wordt vandaag, de achtste maart, verblijd met het eerste fraaie lenteweer. We hebben hier thuis in de afgelopen weken hard naar deze dag toe gewerkt. De trap, de badkamer, slaapkamers, woonkamer, keuken, alles is schoon, uitgezocht en op zijn plek. De zomerjassen hangen aan de kapstok en alle klusjes van het klussenlijstje zijn gedaan. Op de valreep zijn er gisteren nog twee plankjes gelakt en opgehangen. Op het dakterras is alles onder de hogedruk geweest, bijgesnoeid en aangeveegd. We hebben extra tuinhout bevestigd ter beveiliging van de kids. De kolen voor de barbecue zijn ingeslagen en zelfs het zwembad is opgeblazen. Ons stulpje, zo noem ik ons huis, is ‘zomerklaar’. Vanochtend werd ik wakker met uitzicht op de zonnestralen die langs mijn gordijnen naar binnen drongen. Ik hoefde enkel nog mijn raam wijd open te zetten zodat de verwarmingsgeuren het huis uit konden waaien. En ik ben nu niet stel op sprong tuinmeubelen aan het boenen. Nee; ik zit met een kop thee op het dakterras. De kids spelen aan mijn voeten. Ze steken rietjes door de geperforeerde rubberen deurmat. Onder de zon stijgt de thermometer tot negentien graden. Dat is ruim tien graden meer dan gisteren! Eindelijk.