Ze noemen het nog steeds mazzel dat de buren aanbelden, we spreken 2005, en vroegen of ze de verdieping boven hun oude woning wilden kopen. “Dat is een van de beste dingen die we ooit gedaan hebben.” Want ineens was er ruimte voor een dakopbouw en een dakterras. Met fenomenaal uitzicht, over een skyline van hier tot Tokio.
Tuurlijk, met Sail zit je hier op de eerste rang. Maar als hij naar beneden kijkt ziet Sandro het als het ware allemáál gebeuren, de veranderingen van de tijd. “Deze zomer is ineens iedereen serieus gaan zwemmen.” Hij tuurt over het IJ, richting CS. “Dit dakterras is een van de fijnste plekken die ik ken.” Ter wereld, dat is.
Over het huis dan, we zijn hier tenslotte aan het Binnenkijken bij. Daar zwaait Sanne misschien iets meer de scepter. Ze heeft de keuken en een kast zelf gemaakt. Ze knikt en zegt: “Ik heb wel een idee van hoe iets eruit moet zien. In de keuken moest een eiland komen. Daar kan je zo lekker met z’n allen omheen staan.”
De lichtinval, die is oogverblindend. Ze hebben er maar geluk mee. Net als met de opbouw, vindt Sanne, waardoor er veel ruimte is. Dat is fijn met twee kinderen en een muzikant als man. Vanbinnen is het uitzicht bijna net zo mooi. Niet voor niets staat er pontificaal een rode bank in de kamer. “Hij heeft ook wel op andere plekken gestaan, maar dit is de beste plek. Zo kijk je het beste naar buiten.”
Ja, de inrichting. Sanne denkt daar best veel over na. “Het is leuk om af toe te vernieuwen. Een huis hoeft niet strak te zijn, maar moet gezelligheid uitstralen. Ik denk wel dat dat gelukt is.”
Oostelijk Havengebied
Sandro (46), Sanne (37), Julian (7) en Sebastiaan (4,5)
Type woning: koopwoning
Woonoppervlak: 165 m2
Fijnste plek: het dakterras
Binnenkijken bij een buur
In Oost is het veelzijdig wonen. Vinex-, volks- en waterbuurten lopen hier kriskras door elkaar. De mensen vinden dat nog leuk ook. Maar hoe wonen zij? In Leef! enkele portretten.